'Weet je', zegt de moeder die tegenover mij zit, 'mijn zoon vertelde dat hij naar je toe moest komen voor een gesprek, het is alweer een tijdje geleden'.
"ik weet het' antwoordde ik haar. Hoewel het alweer ruim een jaar geleden is geweest herinnerde ik mij het gesprek.
K kwam bij mij langs, hij had moeite om met andere kinderen te spelen. Veel ruzie, kon moeilijk omgaan met onverwachte situaties. Precies die onverwachte situaties zoals ze bij het buitenspelen nogal voor kunnen komen. En als hij dan de regie over wil nemen dan zijn er maar weinig die naar hem luisteren. Het gaat vaak fout met K. En de juf wist het ook even niet meer dus vroeg ze aan mij of ik eens met K zou kunnen praten.
Het gesprek verliep zoals ik had verwacht, maar het was duidelijk dat K er een andere gedachte bij had. Tenminste zo blijkt nu ruim een jaar later.
'K, kwam thuis, helemaal opgetogen', zo vertelde zijn moeder. 'Weet je wat mij is overkomen? Ik moest naar Jeroen en ik dacht dat hij wel boos zou zijn omdat het steeds mis gaat met het buitenspelen, maar weet je wat er gebeurde?. Jeroen stelde allemaal vragen en toen ik die had beantwoord gaf hij mij tips over hoe ik het ook kon doen.'
Inmiddels zag ik de tranen in de ogen van de moeder staan en gingen mijn gedachten naar die andere jongen van alweer zo'n 8 jaar geleden. Zelfde setting, zelfde soort gesprek.
En ik denk aan de school waar het zo vaak niet lukt om deze jongens in te sluiten. Ieder vergrijp, ieder 'buiten de lijntjes' te veroordelen en te beantwoorden met nog verder buiten de lijntjes te duwen. 'Ja maar' zegt mijn zoon 'deze jongens maken het ook wel bont hoor, er is niemand meer die met ze wil omgaan'.
Ja antwoord ik hem, dat is nu precies waar het om draait. Juist in de veilige setting van de school kunnen we al die andere jongens leren om ook met deze jongens om te gaan. Inzicht te geven waar het gedrag vandaan komt om er samen voor te zorgen dat het voor iedereen een leuke plek kan zijn. Er uit gooien, buiten sluiten, het is de meest gemakkelijke oplossing.
Maar binnensluiten, er bij houden, samen opgroeien, door alle stormen heen een kind verdedigen net zolang totdat ook hij ziet dat hij er bij hoort.
Dat, deze pedagogische plicht, zou eens opgenomen moeten worden in een regeerakkoord.
Daar kan geen Wilhelmus of Nachtwacht tegenop.