Onze eigen, en het lijkt steeds harder te worden, kijk op de maatschappij lijken we door te voeren op onze kinderen.
Met alle gevolgen voor nu en later van dien.
Het is de struggle of the fittest. En die zetten we vanaf de eerste week na de geboorte in.
Onder invloed van consultatiebureau's houden we nauwlettend in de gaten of het kind wel volgens de gemiddelde curve presteert.
Onder invloed van de onderwijsinspectie houden we vanaf 4 jaar in de gaten of het kind, net op deze aardkloot geworpen, zich wel volgens 'de norm' ontwikkelt.
En zo weet een kind van 6 jaar of hij tot de beste of slechtste van de klas hoort.
Hij weet dat hij wordt beoordeeld op zijn niveau van lezen. En dat de blik van de volwassene om hem heen vooral daarop is gericht.
Niet op wie hij is, maar of hij boven of onder de norm presteert.
En zo gaat het door, met de cito toetsen, de rapporten die hij mee naar huis krijgt.
Hij kijkt naar X factor en hoort dat alleen de allerbesten weer door gaan.
En ziet dat iedereen droomt om de beste te mogen zijn.
In de sport, nog steeds amper op deze aardkloot, 10 jaar oud wordt het kaf van het koren gescheiden.
Immers plotseling geldt niet meer de gedachte: 'meedoen is belangrijker dan winnen', maar heeft de club als credo: wij hebben een hoge ambitie en dus selecteren wij de beste!
Het brengt voor ieder kind, opgegroeid in deze situatie, een vreemd vertekend beeld.
Een maatschappij waarbij alleen de beste het redden, en de onderpresteerders niet belangrijk zijn.
Alsof een team met grote en minder grote talenten elkaar niet sterker zouden kunnen maken?
Alsof de maatschappij er niet zoveel mooier uit zou kunnen zien wanneer mensen zouden worden beoordeeld op wie ze zijn, en niet op wat ze kunnen.
Alsof de maatschappij er niet veel mooier uit zou zien als de sterkste onder ons zich zouden bekommeren om de zwaksten, in plaats van met de grote grove voeten via de schouders van de zwaksten zich verder op zouden klimmen.
We geven het onze kinderen met de paplepel in.
Of kunnen we daar in ons onderwijs en in de sportverenigingen een nieuw begin mee gaan maken?