Vandaag stapte ik over de drempel van de school die ik mocht bouwen
samen met heel veel mooie mensen bouwden we aan het onderwijs
en zetten we een prachtig gebouw neer.
Bij het binnenlopen kwamen daar de herinneringen,
ik was er al een lange tijd niet geweest,
de avond waarop we rigoreus het bouwplan wijzigde
ik oreerde, het team vertrouwde en er kwam een ander plan,
ik was net geland uit Zweden, vol inspiratie.
We bouwden, zwoegden en waren trots
's nachts pakten we de computers uit en bleven we waken
bang dat ze zouden worden gestolen
een andere nacht na de opening stonden we de vloeren te dweilen
een gesprongen leiding verwoestte alle nieuwe muren.
En toch en daardoor hadden we lol
we werkten zwoegden en vierden (tot diep in de nacht)
verdriette om veel verloren mensen
ook dat vormde het team van toen.
En vandaag stond ik daar weer, over de drempel
en alles kwam terug
de mensen, bijna 10 jaar ouder en niets veranderd
we zouden zo weer verder kunnen gaan.
Ik was weer terug op de plek
waar zoveel geschiedenis ligt
waaraan ik zoveel heb te danken
en waar mijn vriendschap met Kristel is ontstaan.
Mijn naam hangt op het plein, het Jeroen Goes plein
Kristel is er ook, in de Kristel's corner
sinds haar overlijden, nu een half jaar geleden, met een foto.
Deze school is trots op het heden
en behoudt het verleden
dat zegt veel over de school en de mensen
dat gun je ieder kind.
Onderwijs
Na vele omzwervingen startte ik op mijn 26e in het onderwijs, in 1996. Een prachtig vak, een meer dan boeiende en inspirerende werkomgeving. Werk dat er toe doet, voor nu, voor later, voor hier en daar. Het inspireert mij tot het schrijven van deze verhalen. Enkele zijn er terug te vinden op de site van het NIVOZ. Een totaaloverzicht van de daargeplaatste artikelen vind je terug onder mijn profiel.