Wat we er zelf aan zouden kunnen doen,
aan dat lerarentekort.
We schoten onszelf ook wel een beetje in ons eigen voet,
met het gesprek over de werkdruk, de lage lonen,
grote klassen, passend onderwijs.
Dat klopt, maar wel met een doel,
het besef dat de beroepsgroep het verdient om meer te verdienen.
En, de vraagsteller heeft gelijk,
of we er zelf nog iets aan zouden kunnen doen,
aan dat lerarentekort.
Ik dacht, het is ook wel mooi geweest,
dat eeuwige gemopper in kranten en op tv,
het lijkt al jaren niet goed te zijn.
Werken scholen hard aan de kwaliteit, omwille van een predicaat,
deugt het predicaat niet en gaat de voorzitter van de VO-raad er met gestrekt been in,
hatskidee hardwekkende teams in een klap geschoffeerd.
Werken we een aantal jaar naar gedegen advisering voor het Voortgezet Onderwijs,
dan komt 'Een Vandaag' met een tendentieus onderzoekje om de kwaliteit daarvan in de grond te boren, (klik hier voor het achtergrondartikelnd)
andere media kopiëren de boodschap, we staan er weer mooi op met z'n allen.
Hebben we een gezamenlijk lerarentekort,
dan stelen we elkaar de leerkrachten weg met bonussen en huisaanbiedingen,
alsof we niet een gezamenlijke opdracht hebben maar voor ons eigen belang gaan.
Ik vind het oprecht wel mooi geweest zo,
we laten ons te lang het kaas van ons brood eten,
te veel organisaties bemoeien zich en vinden wat,
de media, wetende van het grote onderwijspubliek immers wie heeft er geen connectie mee,
gaat er graag op in.
En ondertussen loop ik van school naar school
zie prachtige voorbeelden van snoeihard werkende leerkrachten vol passie en plezier
ik spreek leerlingen die blij en tevreden zijn, zelfbewust,
zoveel meer dan ik ooit heb mogen meekrijgen in mijn tijd,
onze jeugd is een van de gelukkigste ter wereld,
de prestaties liggen op een hoog niveau (en ja we streven voortdurend naar beter).
Ik voel me als een Balkenende in de woestijn (laten we trots zijn op dit land),
maar ik meen het potverdorie oprecht,
borst naar voren, hoofd omhoog,
ons onderwijs is prachtig,
het vak is geweldig,
iedere dag je te laten verrassen door een kind,
een bijdrage te mogen leveren aan het geluk en de toekomst van kinderen,
een waardevolle bijdrage te kunnen leveren aan onze maatschappij.
Laat ons voorlopig eens met rust,
inspectie beoordeelt ons,
teams werken dagelijks hard en bevlogen,
blijf eens even een jaartje weg met de oordelen,
en geef de scholen en hun leerkrachten de rust die zij verdienen,
'met je honderdste onderzoekje en bevindngen'.
Het onderwijs
is
prachtig
de kinderen hebben je nodig
en wij hebben je nodig.
Onderwijs
Na vele omzwervingen startte ik op mijn 26e in het onderwijs, in 1996. Een prachtig vak, een meer dan boeiende en inspirerende werkomgeving. Werk dat er toe doet, voor nu, voor later, voor hier en daar. Het inspireert mij tot het schrijven van deze verhalen. Enkele zijn er terug te vinden op de site van het NIVOZ. Een totaaloverzicht van de daargeplaatste artikelen vind je terug onder mijn profiel.