Ik wil een ode
niet voor de hardwerkende directeur
die met passie bij nacht en ontij
het beste geeft voor de school.
Ik wil een ode
niet voor de bestuurder
die met zijn kennis het hitteschild wil zijn
maar beter betaald dan ieder in het onderwijs
zijn dagen besteedt.
Ik wil een ode
niet voor de ouder
die vol liefde en betrokkenheid
het kind laat groeien voor de toekomst
Nee, ik wil een ode
voor de leerkracht die ik in al die prachtige scholen
met passie, ziel en zaligheid
in ochtend, middag en avond,
vol liefde voor al die kinderen
in het vak zie staan.
Een ode voor de leerkracht
die, in sommige gevallen, tegen de wind in roeit,
die, zo weet een ieder die zich zijn leerkracht weet te herinneren,
het wezenlijke verschil maakt voor onze kinderen,
die ondanks strijd en stakingen
nog steeds geen salarisherstel heeft ontvangen.
Een ode voor de leerkracht
wiens bestuur heeft besloten
het salaris te onthouden
bestuurlijke steun zonder geld,
voor de leerkracht die ondanks alles
toch gaat staken, voor het vak, het aanzien.
Ik wil een ode,
voor zoveel mooie mensen
die voor zoveel andere mooie jonge mensen
het werk neerleggen
heus niet voor hen zelf
wel voor het vak.
Een ode,
voor de leerkracht.
Onderwijs
Na vele omzwervingen startte ik op mijn 26e in het onderwijs, in 1996. Een prachtig vak, een meer dan boeiende en inspirerende werkomgeving. Werk dat er toe doet, voor nu, voor later, voor hier en daar. Het inspireert mij tot het schrijven van deze verhalen. Enkele zijn er terug te vinden op de site van het NIVOZ. Een totaaloverzicht van de daargeplaatste artikelen vind je terug onder mijn profiel.