De jonge man
stond bij de puinhopen
van de resten
van zijn verbrandde huis
in het niets opgeloste
nasmeulende resten
uit zijn jeugd
De jonge man
stond in dit niets
te kijken
zijn oude grootvader
temidden van de smeulende resten
zijn lange levensloop
in het niets
opgelost
In dit alles
in dit niets,
in het vacuüm
tussen verleden
en toekomst
Daar rechtte de oude man zijn rug
en sprak:
'kop omhoog mijn jongen
blik naar voren'
Daar in dat niets
temidden van de smeulende resten van zijn jeugd
juist daar maakte hij kennis
met de toekomst
die al in hem zelf besloten lag.
(inspiratiebron: het waargebeurde verhaal van Otto Scharmer in het boek 'theorie U')