Hoeveel klappen op het asfalt moet ik meemaken om het besef van de tijdelijkheid voor altijd bewust te blijven?
Blijkt dat dat besef ook na deze derde klap slechts van tijdelijke aard is geweest.
Terwijl het volledige herstel zich nog moet laten zien, heeft het besef van de tijdelijkheid al weer plaats moeten maken voor haast en drukte. Voor bezigheden van triviale aard. Voor aandacht voor (soms) irrelevante zaken.
Niet eerder bij de klappen op het asfalt zo'n intens besef, en nooit eerder was dit besef zo snel ingewisseld voor dat andere, het gehaaste, de drukte.
In de beide-benen-omhoog-periode ontving ik een waardevol advies voor tijd en beschouwing, deze klap te gebruiken om te overdenken, te overwegen en te verwerken. Ik gaf het een week, en was er wel weer klaar mee (en klaar voor).
Het is nooit te laat om zo'n waardevol advies nog eens ter harte te nemen, zo dacht ik bij het lezen van de eerste hoofdstukken van het prachtige boek 'Tonio'.
Er is geen reden om verder drama af te wachten om nu eens voor goed de balans trachten te behouden.
Geen reden om de traditionele 1/1/2013 af te wachten om voornemens direct ten uitvoer te brengen.
In het volle besef dat vandaag niet meer terug komt en te koesteren dat er morgen waarschijnlijk weer een mooie dag aanbreekt.
Onze mannen worden groot, ik knipper met m'n ogen en ze verdwijnen al weer aan de horizon.
De wijze raad aan mijn herstelbed, het zal wel vaker naar me moeten worden geroepen.
En als er even niemand roept, lees ik dit blogje maar weer eens voor mezelf voor, of lees ik de intens verdrietige tekst van de vader van Tonio.
Meer zal er niet nodig moeten zijn.
'Mijn uitgever vroeg mij een tijd geleden hoeveel brieven ik de afgelopen veertig jaar geschreven dacht te hebben. Ik kwam op een schatting van tienduizend. Kort en lang, getypt en handgeschreven, persoonlijk en zakelijk. Ook gedurende de twee jaar dat Tonio in De Baarsjes woonde, waren het er volgens de kopieen in mijn archief zeker vierhonderd geweest - en geen enkele aan hem gericht.
Het hoefde nog niet te laat te zijn. Als Tonio zijn ongeluk en de operatie overleefde, zou ik hem tijdens zijn herstel dagelijks schrijven.'
(uit Tonio van A.F.TH. van der Heijden)