En straks,
als de laatse veertig dagen zijn verstreken
wat dan?
Ver weg van je nieuwe thuisland
de muziek, het eten
de eeuwig durende zomerse dagen.
De Spaanse klanken die je jezelf hebt eigengemaakt
de zwiepende heupen
de macho mannen.
Jouw leven zonder druk
waar de kalmte opweegt tegen de corruptie
waar de vriendschappen de armoede doen vergeten.
Straks land je weer in je andere thuisland
keer je als bijna volwassene terug
en sluiten we jou, met een lichte tegenzin van jouw kant,
in onze armen.
Zo zal het ongeveer zijn
de schaduwkant van jouw 'leven in een jaar'
Maar vergeet dat alles maar
in de veertig dagen die nog komen gaan.
Zweef zoon,
op deze dagen van Colombiaans geluk
die je nooit
nee nooit meer zal gaan vergeten.
Blog
Waarom schrijf je, waarom deel je? En zo openhartig? Deze vraag werd gesteld. Is deze vraag relevant, en verdient het een antwoord? Ach, wellicht en daarom:
Op de onderwerpen die ik beschrijf, en wellicht wel openhartig, rust geen taboe. Of niet langer een taboe voor mij. Ik wil het delen om te delen; ter inspiratie, overweging, overdenking.
En het geeft lucht, het helpt, het scherpt mijn eigen geest, gedachten en gevoelens. Dat alleen al vind ik een mooie reden.