Je kan, zo las hij dit weekend ergens,
de wind niet laten draaien,
niet harder of zachter laten waaien,
of de betere hoek laten kiezen.
De wind waait en draait
zoals hij zelf waaien en draaien wilt.
Maar je kan, zoals het stond geschreven,
wel je zeilen bijzetten,
of draaien, wenden, keren,
om de wind er vat op te laten krijgen,
of juist niet,
om in de woestheid van de storm,
toch geheel stil te komen liggen,
of juist tegen die wind in te kunnen varen.
Als zeiler van je eigen boot,
geen invloed op de elementen,
wel de macht daarover te kunnen uitoefenen.
En hoewel hij hoopt
dat niemand er naar streeft de storm in iemands leven te zijn,
koestert hij de gedachten aan het beeld van de zeiler
de zeiler te zijn in zijn eigen leven.
Vandaag zette hij de zeilen uit de wind
en zocht en vond hij
midden in het oog van de storm
de stilte van de zee.
Blog
Waarom schrijf je, waarom deel je? En zo openhartig? Deze vraag werd gesteld. Is deze vraag relevant, en verdient het een antwoord? Ach, wellicht en daarom:
Op de onderwerpen die ik beschrijf, en wellicht wel openhartig, rust geen taboe. Of niet langer een taboe voor mij. Ik wil het delen om te delen; ter inspiratie, overweging, overdenking.
En het geeft lucht, het helpt, het scherpt mijn eigen geest, gedachten en gevoelens. Dat alleen al vind ik een mooie reden.