is het onze tijd van verjaren.
Vader, moeder, zussen en ik, al jaren achtereen verjaren we.
Ieder voorjaar van ieder jaar.
Jaar in, jaar uit.
Dit jaar, deze weken, verjaren we extra; de eerste sterfdag van mijn vader.
De 82e die niet meer wordt gevierd, maar slechts herdacht.
De 1e verjaardag van zijn sterven.
Al weken komen deze ver-jaardagen dichterbij.
Tergend langzaam
Tot in de ziel voelbaar.
Beelden als een diashow plotseling opdoemend.
Geluiden echo-end in het hoofd, tranen van de 'voor eeuwig verloren momenten' prikkend achter de ogen.
Deze momenten van verjaren,
lijken nooit meer te verjaren.