Deze twee woorden uit de stroom van mooie, ontroerende, vertederende, eerlijke verhalen bij het afscheid van een veel te jong gestorven vrouw.
Carpe diem, ze had gezegd dat het daar in het leven om ging. Tenminste, dat is de strekking die ik er uit haalde.
Luistert naar de muziek, en krijgt de eigen beelden op het netvlies.
Probeert te zoeken naar de betekenis van dit alles, zoekt naar de zingeving.
Carpe diem.
Bij een zorgvuldig samengesteld afscheid, is de aanwezigheid van de overledene voelbaar.
Dat is niet vanzelfsprekend, maar deze keer was het er weer, zoals ik al eerder had ervaren.
Door de verhalen, door de liefde die er door klinkt, de eerlijkheid, de warmte.
Door haar levenswijze, ik heb haar niet gekend, maar de wereld is een mooi mens verloren. Zoveel werd wel duidelijk.
En al het andere, bij het luisteren van alles wat er te luisteren viel, viel in het niet.
En werd samengevat in die twee woorden: Carpe diem.
Carpe diem, pluk de dag, opnieuw nam en neem ik het me voor.
Al is het om dit alles een klein beetje zingeving te geven.