De woorden die je las
je gaf het jouw eigen kleur
van alles wat je van jezelf
of van de schrijver wist.
Een combinatie van beide.
Het bericht dat je vernam,
het haakte aan bij wat je al wist
over hem of haar,
dacht te weten, herstel.
Vastgeankerd in je hoofd.
Deze woorden hier geschreven
ik zie je denken hoor je kraken
gekoppeld aan dat wij eerder saam bespraken
Of jouw eigen herinneringen aan vandaag.
Verwarring.
In het streven te begrijpen,
de ander, mijzelf,
het goed te doen, te zien, te horen
is er het streven naar het juiste en de waarheid.
Gedoemde mislukking.
Niets,
is wat het lijkt.
Niets.
Blog
Waarom schrijf je, waarom deel je? En zo openhartig? Deze vraag werd gesteld. Is deze vraag relevant, en verdient het een antwoord? Ach, wellicht en daarom:
Op de onderwerpen die ik beschrijf, en wellicht wel openhartig, rust geen taboe. Of niet langer een taboe voor mij. Ik wil het delen om te delen; ter inspiratie, overweging, overdenking.
En het geeft lucht, het helpt, het scherpt mijn eigen geest, gedachten en gevoelens. Dat alleen al vind ik een mooie reden.