Ik zie de eekhoorns springen
van tak tot tak,
tijdens een avondwandeling
steken twee herten het wandelpad over
vanavond kroop een van de
rode wollige bosmuisjes
langs mijn broekspijp
naar omhoog.
We fietsten inmiddels
door bossen en over heuvels,
als dertig jaar terug in de tijd
onze zomerse fietsvakanties
van weleer
de bomen kleuren groener
de vogels zingen het hoogste lied.
In dit donkerste donkere bos
aan de rand van de A12
in onze wachtkamer
op alles dat nog komen gaat.
Na al dit groene moois en deze stilte
verlang ik naar de ruhring
op de zondagochtend
een wandeling
van Vinex naar de Munt
naar de rustige winkelstraten.
In de avond,
de drukte van de kroegen,
of diep weggezakt
in de stoel
bij het grote filmdoek
het vertier
de beweging,
het leven
van de stad.
Niet het bos,
maar de Dom.
Nog even.
Blog
Waarom schrijf je, waarom deel je? En zo openhartig? Deze vraag werd gesteld. Is deze vraag relevant, en verdient het een antwoord? Ach, wellicht en daarom:
Op de onderwerpen die ik beschrijf, en wellicht wel openhartig, rust geen taboe. Of niet langer een taboe voor mij. Ik wil het delen om te delen; ter inspiratie, overweging, overdenking.
En het geeft lucht, het helpt, het scherpt mijn eigen geest, gedachten en gevoelens. Dat alleen al vind ik een mooie reden.