Ze analyseerden zich een rotje, en wisten allen hoe het beter zou moeten.
Alsof ze zelf aan het roer stonden van het schip van deze gebeurtenissen.
En we dachten aan de cirkel van invloed.
Niet lang nadat deze kabbel de babbel avond voorbij was, waren wij zelf in gedachten verzonken.
Of eigenlijk meer verstrikt in onze eigen gedachten.
De kop en de staart van de gedachten waren we inmiddels al lang kwijt geraakt, en we zonken verder en verder.
En weer, op enig helder moment, dachten we aan de cirkel van invloed.
Wanneer we onszelf onze waarden en standpunten gewaar zijn, en weten waar onze invloed ligt, dan is het weer mogelijk om onze energie en aandacht op de juiste zaken te gaan richten.
En met de invloeden van buitenaf, de cirkel van betrokkenheid, bepalen we immer onze eigen reactie.
Want dat vormt de stap tussen stimulus en respons.
Soms lijkt het leven zo simpel.
